Biała Olecka
54°07′25″N 22°29′52″E/54,123611 22,497778| osada | |
 Pałac w Białej Oleckiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
31[2] |
| Strefa numeracyjna |
87 |
| Kod pocztowy |
19-400[3] |
| Tablice rejestracyjne |
NOE |
| SIMC |
0763264 |
Położenie na mapie gminy Olecko  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu oleckiego  | |
| 54°07′25″N 22°29′52″E/54,123611 22,497778[1]
| |
Biała Olecka – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie oleckim, w gminie Olecko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Inne nazwy miejscowości: Bialla, Kamienna, Alt Bialla, a od 1903 do 1945 - Billstein.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś założona 7 kwietnia 1562 r., jako majątek szlachecki, przez księcia Albrechta, który nadał staroście z Rynu, Jerzemu von Diebesowi 150 włók, na których znajdowała się założona już zasiedlona wieś Plewki. W tym czasie do wsi należało użytkowanych 66 włók, a pozostałych 84 stanowił las. Teren leśny należał do majątku ziemskiego Biała Olecka i wieś szlachecka Drozdowo. Von Diebes w ramach wolnizny został zwolniony od podatków i innych świadczeń na 20 lat i zobowiązany był do służby zbrojnej z dwoma końmi w towarzystwie zbrojnego pachołka.
We wsi w XVIII wieku zbudowano młyn wodny. Właściciele majątku Biała Olecka często się zmieniali. Przez pewien czas majątek był w posiadaniu Gotarda von Buddenbrock - majora wojsk polskich. W połowie XVIII wieku mieszkał w Białej Oleckiej nadleśniczy polski - Ludwik Daszkiewicz. Później właścicielami byli Semkowscy i Warkojowie.
W 1765 roku we wsi powstała szkoła.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- pałac z pocz. XX w. w stylu barokowego chateau, piętrowy, nakryty wysokim dachem czterospadowym. Frontowa elewacja ozdobiona ryzalitem z facjatką o półowalnym frontonie, dwie narożne wieże nakryte stożkowymi hełmami, w narożach elewacji ogrodowej ośmioboczne werandy. Od strony południowej oś pałacu przedłużona przez oficynę krytą mansardowym dachem. W otoczeniu park i pozostałości folwarku[4].
- ruiny wiaduktu i pozostałości linii kolejowej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 4404
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 24 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Piotr Skurzyński "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna" Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A. Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8 s. 301
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
